Eind van het verslag

Verslag afrika.


Welkom bij het verslag van Paul Sijben over Afrika.
In het verslag worden onze dagen beschreven hoe deze eruit zagen, onze avonturen en natuurlijk mijn stage in Afrika.
De eerste 3 weken bestaat uit de reis met de auto naar onze stage in het mooie West-afrika, we zitten in Senegal het plaatsje Baila.
Veel lees plezier.

Dag 1. 06-02-2011
Eindelijk na het lange wachten is het zover, we gaan naar Afrika! Vroeg opstaan de laatste dingen pakken en regelen. Om 9 uur smorgens verzamelen we bij carpoolplaats in urmond, Ferdie en Kay waren te ver doorgereden dus die stonden ergens anders op ons te wachten. Samen met familie en vrienden vertrokken we richting Bakel in Brabant voor de offeciële opening. Eenmaal in Bakel aangekomen stonden de meesta GFA auto`s al klaar. Na nog wat dingen verdeeld en besproken te hebben moest ons team als eerste over de brug rijden. Toen begon onze reis richting de Geuselt in Maastricht waar nog andere familieleden en vrienden ons stonden op te wachten. Na enige traan en knuffels zijn we vertrokken richting belgië en zo door naar Frankrijk. Hier gaan wij onze eerste keer overnachten. Eenmaal aangekomen in het hotel in Frankrijk worden we per team een tweetal kamers toegewezen waar wij kunnen overnachten, bedden en dekens zijn er al dus we hoeven niet veel uit te pakken. Nadat we ons een beetje geinstalleerd hebben kunnen wij naar de grote zaal gaan en hebben we ons een paar pilsjes gedronken en daarna een lekker diner gehad. Morgen moeten we weer vroeg op en de laatste paar dagen van voorbereiding zijn ook zwaar geweest dus we gaan allemaal al vroeg slapen.

Dag 2. 07-02-2011
Vanmorge weer vroeg opgestaan, we hebben redelijk kunnen slapen alhoewel het wel wat te warm was omdat de verwarming nog aan stond. eenmaal wakker hebben we ons een voor een eventjes lekker warm kunnen douchen en zijn we aan het ontbijt begonnen. Het had allemaal lekker gesmaakt en we hebben de spullen weer ingepakt en zijn vertrokken. Het eerste korte stuk na da autoweg opaan was door de weilanden en de mooie kleine franse dorpjes, heerlijk om wakker te worden met zo een tourtochtje. Op de autoweg schiet het ook aardig op, voordat we het weten zijn we al voorbij dyon en in Lyon. We kunnen ten alle tijden contact houden met alle andere auto's uit onze groep door middel van de 27MC bak. Dit werkt perfect en zorgt ook voor de nodige humoristische momenten.

Dag 3. 08-02-2011
Welkom bij alweer dag 3 van ons avontuur, nog 69 dagen te gaan. Gister hebben we Ferdie zijn koppie kaalgeschoren, toen kwam Paul die heeft nu een mohawk, Yeah Awesome! Robin heeft al zijn haren eraf en is nu ook helemaal kaal! Waren zoveel haren dat we het grootste gedeelte maar met een mes hebben afgedaan. Vanmorge lekker ontbeten op de parkeerplaats van het hotel, het is nu half 11 smorges en we zijn nu ongeveer zon 190km van Barcelona verwijderd. Kale koppen niet te stoppen! De hele dag doorgereden met hier en daar een kleine pauze, en tegen 12u zijn we in een klein hotel net achter madrid eerst even iets gaan drinken en daarna toch maar gaan slapen. Het was een stuk minder hygïenisch als het eerste hotel maar we hebben toch goed kunnen slapen.

Dag 4. 09-02-2011
Na weer een nachtje slapen van maximaal 7 uurtjes zijn we om half 8 opgestaan. Rustig aan hebben we allemaal onze spullen gepakt en besloten om toch maar niet in het hotel te ontbijten vanwege de lange tijd dat al het eten al op dezelefde plek leek te liggen. Een paar km verderop zijn we gestopt vanwege problemen met de Land Rover van Wim en Rob. Hij had alweer te weinig koelvloeistof, de dag van tevoren had hij hetzelefde probleem en hebben we hem bijgevuld. Het bleek de koelvloeistofpomp te zijn die lekte. hier hadden wij niet alle onderdelen voor bij ons en we hebben dus maar een garage gezocht zo kort mogelijk in de buurt. Het duurde ongeveer 2 uurtjes voor de nieuwe koelvloeistofpomp geleverd en gemonteerd werd. rond 12:30 was alles gerepareerd en zijn we weer vertrokken, op naar Cordoba. Na een tijdje rijden zijn we nu alweer in het hotel Las Camelias waar we blijven overnachten. Hier in het hotel is iedereen van Go For Afrika samen gekomen en we gaan met alle teams samen over naar marokko morgevroeg. Onze auto verbruikt nogal wat diesel en we hebben beide nog snel eventjes wat geld gepint en wat drank gehaald zodat we er weer een hele tijd tegenaan kunnen. We hebben gehoord dat we niet veel lekker warm water meer krijgen om mee te douchen dus dit hotel is onze laatste stop voor een lekkere warme douche, daarna lekker vroeg naar bed want we moeten weer vroeg weg.

Dag 5. 10-02-2011
Vanmorgen zijn we vroeg opgestaan en met iedereen van Go For Afrika met de auto naar de boot gereden. Een voor een gingen alle auto's op de boot en voor dat we het wisten waren we al in Afrika! De eerste paar kilometers waren nog op spaanse grond. Toen we bij de grens aan waren gekomen was het een grote chaos. Overal waren mensen rond aan't lopen en je vragen aan't stellen en tege je aan't praten. Een van iedere auto is naar de duane gegaan en heeft alle formulieren geregeld en we zijn zonder problemen door kunnen rijden. Het was lekker weer en we zijn even op een terras gaan zitten om iets te drinken en even een simkaart gekocht zodat de telefoonkosten wat lager worden. Onze nieuwe nummers worden zo snel mogelijk op onze hyves gezet. In marokko was ook een hele leuke markt gewoon tussen alle op mekaar gepropte huizen in. Hier kon je vanalles kopen van schoenen tot horloges, eten, telefoons en nog veel meer. Toen we het allemaal wel gezien hadden zijn we weer verder gereden richting een camping boven op een berg in..... .Hier hebben we allemaal onze tent opggezet en zijn we daarna het dorpje in gegaan om wat rond te kijken en wat te eten en drinken. Hier hebben we voor omgerekend 3.50 kip met friete en alles gekregen als avondeten. Het is hier niet duur en het heeft een leuke sfeer. De straatjes liggen allemaal heel onlogisch op mekaar aangesloten en de huizen zijn zo klein en kort op mekaar als maar kan. In deze huisjes met hele lage deuren verkopen de eigenaars allemaal hun zelf gemaakte verkoopwaar. Na een paar uutjes hadden we het weer gezien en zijn we weer terug gegaan naar de camping om nog even van een kampvuur te genieten en daarna te gaan slapen.

Dag 6. 11-02-2011
Rond 8 uur zijn we allemaal uit ons tentje gekropen en hebben we alles bij mekaar gepakt en zijn we vertrokken richting safrou. De weg was niet altijd even best en de ene auto had het er wat moeilijker mee als de andere. Dit heeft natuurlijk ook veel tijd gekost maar de wegen door de bergen waren echt prachtig mooi en een genot om daar door te rijden. Op de smalle wegen die door de bergen slingeren kwamen we niet veel ander verkeer tegen en konden we met een flinke vaart door rijden. Dit is heel wat anders dan wat touren in ons limburg, deze wegen komen geen eind aan en elke bocht is weer anders en het is gewoon echt heerlijk om zo te kunnen rijden. nadat we alle hobbelwegen achter de rug hadden waren we eindelijk aangekomen in safrou. Hier hebben we gelukkig bij ons 4e hotel een match gevonden, het is niet duur en ze hebben een warme douche, goede bedden en bovenal hebben ze wifi. Hier hebben we allemaal eventjes alles kunnen bijwerken en zijn we weer vroeg gaan slapen.
Dag 7. 12-02-2011
Vanmorgen zijn we weer vroeg opgestaan, hebben we ons eventjes wat gegeten en gedronken en zijn weer op weg gegaan naar het volgende dorp. Vandaag kon je veel beter als alle andere dagen de hele omgeving langsaam zien veranderen naarmate dat je er doorheen reed. Vanaf waar wij vertrokken in ons hotel waren het vooral dennebomen en dergelijke, je zou op sommige momenten zeggen dat je gewoon in de ardenne zit. Nadat we nog geen 20 km hebben gereden kwamen we in een omgeving met allemaal heuvels met sneeuw erop. Van de sneeuw gingen we weer naar een landschap met grote bergen en veel droog zand. Vanaf dit droge zand zijn we doorgereden naar een gebied met nog donkerder rood zand. Eenmaal in het dorpje aangekomen waar alle deelnemers van GoForAfrika bij mekaar komen gingen we naar een camping waar we met ons hele team bij mekaar op een grote kamer slapen. Bij de camping heben we een paar hele aardige marrokanen ontmoet die overal alles goed wisten te vinden, en mocht je iets nodig hebben helpen ze je maar al te graag. Vanavond kunnen we wat langer op blijven want we hebben morgen een rustdag, maar je wil morgen toch ook nog wel wat waard zijn om iets van de cultuur te gaan ontdekken.
Dag 8 - Rustdag. 13-02-2011
vandaag hadden we eens tijd om eventjes wat rond te kijken in het stadje en iets meer van de cultuur mee te krijgen. Bij alle winkeltjes word je naar binnen gevraagd. Omdat we morgen de Sahara in gaan hebben we vandaag voorbereidingen getroffen, veel water gekocht en alles opnieuw ingedeeld in de auto. Het is zeker geen slecht idee geweest om een rustdag in te lassen. Een paar honderd meter van de camping af staat een man met zijn fruitkraam waar je voor een belachelijk laag bedrag het allerlekkerste fruit krijgt wat we ooit hebben gegeten. Hij heeft sinasappels manderijnen, aardbeien en nog andere fruit soorten waarvan we niet eens weten hoe ze heten. Vanavond gaan we toch weer eneigzins vroeg slapen omdat we morgen fit moeten zijn om door de sahara te gaan rijden. We weten niet wat we moeten verwachten, de sahara ken je alleen van verhalen over een en al zand en voor de rest niet veel meer dan dat.
Dag 9. 14-02-2011
Vanmorgen zijn we om 7u opgestaan om eerst even nog eens goed te douchen en daarna de sahara in te rijden. Voor ons vertrek zijn we nog even snel bij de fruitman voor een paar euro fruit gaan halen, hier in marokko betalen ze met Diram. Tien Diram is een euro, en erg veel Diram hoef je hier niet te geven voor iets te eten of souvenier of wat dan ook. Eenmaal in de Sahara kwam onze pajero goed tot zijn recht, we hebben de anderen een paar keer uit het zand moeten trekken en kwamen overal zonder moeite doorheen. het eerste gedeelte van de Sahara, wat we vandaag dus gehad hebben bestaat vooral uit veel stenen en kiezel en dergelijke. Uiteindelijk zijn we bovenop een heuvel bij een klein dorpje gaan slapen met direct onder ons een meertje.
Dag 10. 15-02-2011
Toen we vanmorgen ons tentje uit kwamen hadden we een prachtig uitzicht over een lang strekkend landschap van de sahara met hier en daar wat bomen en een mooi meer onder onze campingplaats. We zijn met z'n alle naar een dorpje vertrokken en hebben hier wat gegeten en gedronken en voor diegene met lekke banden en dergelijke hebben we dit hier kunnen laten repareren. Wij zijn met de Pajero en de gids, Wim buijsen en Rene met de Landrover, en nog een motor rijder en een renealt kangoo via een piste gereden waar dus meer offroad rijden is. De rest van het GoForAfrika project zijn via een verharde weg naar de volgende campeerplaats gegaan. Onderweg op de piste hebben zowel de pajero als de land een lekke band gehad. En na een tijdje wachten is de gids toch terug gekomen om ons te helpen met het omwisselen van de banden en konden we weer verder. Toen we in het dorpje aankwamen bleek er feest te zijn. Er was een kermis en dergelijke, we hebben allereerst naar een hotel gezocht en kwamen uit op een gebouw wat meer afgelegen van het dorp. Hier in dit hotel wisten ze niet zeker of wij konden overnachten omdat er al kamers waren gereserveerd, we moesten dus 2 uur later nog eens terug komen en zijn maar wat gaan eten in het dorpje. Het eten was niet erg lekker, koud en niet genoeg. En terwijl wij waren aan't genieten van ons diner hoorden we dat er allemaal kinderen op onze auto's aan't klouteren waren en zijn we direct na het eten maar weer naar het hotel gegaan. Toen wij wegreden werd er tegen onze auto aan getrapt en gespuugt door kleine kinderen van ongeveer 9 jaar. Echt een vriendelijk gevoel krijg je hier niet van, maar op het hotel was inmiddels wel al plaats en we hebben lekker kunnen slapen.
Dag 11. 16-02-2011
Vanmorgen zijn we vroeg opgestaan met de veronderstelling dat we vandaag weer wat kilometers zouden gaan rijden. Dit was echter niet het geval omdat we gisteren de afstand voor 2 dagen hadden gereden en de andere teams achter lagen. Vandaag hebben we maar wat in het dorp rondgekeken en bleek dus dat er omdat er feest was 7 dromedarissen geslacht werden. We hebben dit niet gezien maar een paar andere van onze groep hebben het resultaat gezien van dit schouwspel. Op een foto zag ik een hele hoop bloed en uitwerpselen en darmen liggen, voor de rest was er vrijwel niks over van de dromedaris want al het vlees word weggegeven aan de meest arme mensen in het dorp. Hoewel dit feest nogal cruw klinkt is het wel voor een goed doel. We hebben weer in hetzelefde hotel geslapen als gisteren en hebben hier ook voor 11 euro ieder een diner gehad. Het eten was alweer niet echt lekker en dat hadden we ook wel verwacht. Daarom hebben we samen met Cyril frietes gemaakt in de keuken van het hotel voor onze groep en nog een paar andere gelukkigen die er op een of andere manier vanaf wisten dat wij eten waren aan't maken.

Dag 12. 17-02-2011
Vanmorgen zijn we weer vroeg opgestaan en even gaan tanken en doorgereden. We hadden zo een 200 km te gaan naar de volgende stopplaats maar al gouw was die droom gevlogen. Na ongeveer 30 km stonden we al stil omdat we een lekke band hadden met de pajero en de landrover te warm werd. De pajero hebben we de band van verwisseld en de landrover hebben we maar naar het volgende dorpje 10 km verderop gesleept. Hier in dit dorpje zijn we direct gaan kijken voor een band voor de pajero, al gouw hadden we iets gevonden. De prijs was echter niet echt realistisch voor zo een 120 euro. Na nog even doorzoeken hebben we een andere band gevonden voor 50 euro. Toen we terug kwamen bij de rest bleek dat de landrover de koppakking kapot had en die waren ze aan't maken voor 120 euro. Het repareren duurde nog tot in de avond. 'S avonds zijn we nog met onze groep doorgereden naar het volgende dorpje genaamd tantan, Hier zijn we doorheen gereden en naar het strand gegaan omdat daar een hotel voor ons geregeld was. Rond half 12 kwamen we aan en er was nergens meer wat te eten dus hebben we zelf weer gekookt. De bedden sliepen lekker maar er viel wel te zien dat er nog vele voor ons in deze bedden geslapen hadden.
Dag 13. 18-02-2011
Rond 11u zijn we weer met de hele groep de weg op gegaan. De weg was lang en saai, hier en daar staat een dorre struik en voor de rest is er alleen maar zand. Gelukkkig is er politie hier, ook in de sahara zijn er dorpjes en voor elk dorpje staat een politiepost. Bij deze posten hebben we de kopiën dan onze papieren moeten laten zien, gelukkig ging alles zonder problemen want de meest politiemannen hebben een shotgun of A.K. of iets dergelijks omhangen. Gelukkig zijn ze wel vrijwel allemaal vriendelijk en vragen ze zo af en toe ook of we iets van alcohol of een trui of iets dergelijks kunnen missen. Vandaag had ik het zwaar omdat we de hele tijd alleen maar door de dorre sahara reden en ik mijn vriendin ontzettend mis. Er is hier niks van afleiding alleen maar zand en dorre takken. Aan het eind van de dag kwamen we aan op een camping, hier was vrijwel iedere deelnemer van GoForAfrika aanwezig. We zijn vroeg gaan slapen.
Dag 14. 19-02-2011
Vanmorgen zijn we weer vroeg opgestaan en vertrokken naar Dakhla, het tanken is hier gelukkig een stuk goedkoper. Je betaald zo een 50 cent per liter diesel en omdat de pajero van ons nogal veel zuipt is dit wel een hele opluchting voor ons tweën. De rit van zo'n 370 kilometer bestaat alweer uit alleen maar zand, zand, zand en hier en daar wat struiken. Er hebben zich gelukkig geen problemen voorgedaan tijdens de hele rit. Aan't einde van onze rit kwamen we aan bij een hotel omringt door alleen maar zand. Het hotel hat een binneplaats en was eigelijk gewoon een gebouw gevormt in de vorm van een U. er was geen dak boven de binneplaats maar een groot zeil. We hebben hier goed kunnen slapen en er was gratis wifi dus al gouw zat iedereen weer met de laptop.
Dag 15. 20-02-2011
Om 7u ging de wekker en zijn we maar opgestaan en alles in gaan pakken zodat we de grens over konden naar mauritanië. Onze rechter twee banden waren weer redelijk leeg gelopen vandaag. We zijn dus snel even naar het tankstation gereden verderop waar we de banden hebben opgepompt. We zijn om 8u met z'n allen vertrokken naar de grens en hebben daar tot half 4. De grens hier bestaat uit meerdere controleposten, allereerst werd er geregistreerd dat we het land uit gingen. Daarna zijn we verder gereden naar de volgende post, daar werd alles nog eens goed nagelopen. Vanaf die controlepost verlieten we eigelijk de sahara en dus ook de verharde weg van de posten. Hier lagen overal aan de zeikanten autowrakken van diegenen die geprobeerd hebben een andere weg te zoeken dan langs de posten. De weg was goed te doen met de pajero maar we hebben tot wel 3 keer toe anderen uit het zand moeten trekken. Zonder de pajero van ons was het niet gelukt. Toen we weer op verharde weg kwamen waren we bij de posten van Mauritanië, hier werden de paspoorten en autopapieren nogmaals gecontroleerd. Het leek ineens een stuk warmer als in Marokko, de vraag is echter of dat nou echt zo is of dat het gewoon tusse de oren zit. Na deze post gingen we weer verder naar de laatste post, Hier werd voor iedereen een voor een het paspoort weer gecontroleerd en mochten we uiteindelijk gaan. Bij de laatste post stonden meteen een paar mensen telefoonkaarten sigaretten en dergelijke spullen te verkopen. Ik heb meteen een telefoonkaart gekocht en het nummer doorgebeld, voor de paar dagen dat we hier zitten is het misschien overbodig maar het was niet duur. Ons hele verblijf in Mauritanië is al geregeld en we hebben per persoon nog eens een bedrag van 185 euro moeten betalen voor deze 3 overnachtingen, politie escorte en eten. Toen de hele groep van Go For Afrika door de posten was zijn we met iedereen samen naar ons verblijf gereden waar we een paar grotere kamers hebben gekregen om met ons allen in te slapen. Er stond meteen al drinken op tafel en ze waren meteen begonnen met het maken van ons eten. We zijn nog even met alle 4x4 auto's het dorpje in gegaan dat hier vlakbij ligt. Toen we het dorpje binnen reden kwamen er meteen van alle kanten kinderen op ons afgerent vragend om een cadeau. De woonsituaties hier in dit dorpje zijn erg schokkerend, de meesten hebben vrijwel letterlijk geen dak boven het hoofd. Toen we weer terug bij onze slaap plekker waren en er een paar 30 cm. hoge tafels aankwamen en er langsaam voorbereidingen getroffen werden voor het eten kwam ik op het idee om aan die kleine tafeltjes te gaan zitten zodat we gemakkelijk konden eten. Wat wij niet wisten was dat deze plaatsen eigelijk voor Jan Huizinga (stichter van Go For Afrika), de eigenaar van de slaapkamers, en de burgemeester en het hoofd van de beveiliging bedoeld waren. Gelukkig kwamen de burgemeester en het hoofd van de beveiliging niet opdagen en had ik samen met kay, Ferdy en Esmiralda een prachtig mooie plaats. Overal werd op de grond een schotel couscous neergezet waar iedereen van mocht eten, maar bij ons werd een heel diner neergezet waar eigenlijk enkel wij van mochten eten. Ons diner bestond uit een hele vis, grote garnalen, kleinere vissen, inktvis en nog veel meer. Omdat het hier de gewoonte is dat de belangrijkste mensen zoveel mogen eten als ze willen moesten wij eerst voor ons zelf zorgen en goed vol zitten mochten we iets aan anderen geven. Het eten had heerlijk gesmaakt. We hadden geluk gehad dat wij op die plek zijn gaan zitten. Na het eten hebben we nog even gezellig met ons allen bij mekaar gezeten en heeft jan nog enkele cadeaus gekregen van de eigenaar van de slaap plekken omdat dit de derde keer is dat Go For Afrika hier komt. Hierna zijn we rustig aan gaan slapen.
Dag 16. 21-02-2011
Vanmorgen zijn we door de zon wakker geworden en hebben de meesten veel last gehad van ongedierte tijdens het slapen. Ikzelf heb ook niet veel rust gehad omdat ik het veel te koud had met de wind die er stond. Ik sliep vrijwel buiten met wel nog een mooi uitzicht op de sterren. we hebben lekker ontbeten en zijn rustig aan naar een dorp gegaan waar we een school gingen bezoeken. Dit is een redelijk goed uitziende school en ook helemaal niet klein, ze geven hier les in Electrotechniek, Motorentechniek, Bouwkunde en Metaaltechniek. We hebben hier een mooie rondleiding gekregen en een goede indruk gekregen over hoe hier les word gegeven. Ze hebben heel veel gereedschap maar echter geen gebruiksmaterialen zoals slijpschijven en dergelijke. De gereedschappen blijven het allemaal doen maar het gebruiksmateriaal gaat zowiezo op. De leerlingen zijn zowiezo heel vriendelijk en hebben allemaal een glimlach op hun gezicht als ze ons zien. Ik heb met meerdere leerlingen op de foto moeten gaan omdat ik mijn haren nu in een hanekam heb. Na ons bezoek gingen we een piste rijden en zijn we naar het strand gegaan om even te zwemmen. Hier waren golven van zo'n 4 meter hoog. Het was heerlijk om even af te koelen en daarna zijn we weer naar onze slaap plekken opaan gereden. Bij onze slaap plek werd ons rond half 8 een heel schaap voorgeserveerd met rijst en couscous en vanalles erbij,het was niet al te gemakkelijk eten maar best wel lekker. Om een uur of half 9 zijn we met ons allen naar een feest tent gegaan die zo'n 30 meter van onze verblijfplaats af lag. Hier was een feest voor ons georganiseerd, de dorpelingen zaten allemaal aan een kant van de tent en wij moesten aan de andere kant gaan zitten. De burgemeester en nog een paar andere belangrijke personen hebben verteld hoezeer ze het waarderen wat Go For Afrika doet, en daarna werd er muziek gemaakt en gedanst. Voor diegene die wouw dansen was een rechthoek afgezet door middel van palen en touw. Hier pasten misschien net 6 mensen en er kwam bij elk nummer steeds weer een andere groep vrouwen en/of mannen naar voren om in deze rechthoek te dansen. Er waren 2 band's die speelde op een keyboard en twee trommels en een of andere pan die ze op de kop hadden gelegt en daar met glazen op waren aan't slaan. Aan het eind van de avond werd er duidelijk gemaakt welke band beter was en als respect word er geld op het hoofd van de zanger van de band of de dansers gelegd. Ikzelf had dubbel feest omdat ik vandaag ook nog eens anderhalf jaar samen ben met mijn vriendin, Schat voor als je dit leest... Proficiat! Rond 11u zijn wij een tafel gaan halen vol met kleren en petten en andere dingen die wij aan de dorpelingen zoude willen schenken, ze waren er allemaal heel erg blij mee. Het feest ging tot ongeveer 1u door en daarna zijn we maar gaan slapen.
Dag 17. 22-02-2011
Vanmorgen hebben we weer lekker ontbeten en zijn we rond 10 uur vertrokken naar onze volgende bestemming. De rit was zo'n 380 km lang en ging over een verharde weg door een dorre omgeving met alleen maar zand en hier en daar wat struiken. Eenmaal in Nouakchott aangekomen komen we op ons hotel en hebben we gelukkig weer internet. Eventjes snel op internet alles up to date gezet. En daarna zijn we lekker gaan slapen.
Dag 18. 23-02-2011
Vanmorgen zijn we vroeg opgestaan rond 6u en we zijn om 7u vertrokken richting Senegal. Eerst hebben we een paar kilometers over redelijk verharde weg gereden en daarna kwamen we al gouw uit bij een soort natuur reservaat. We zijn hierdoor gereden en hebben wilde zwijnen en pelikanen gezien, het hele reservaat was onverharde weg. Voor de pajero was dat eigelijk geen probleem totdat wij van de weg af gingen en iedereen in wilde halen. We reden ongeveer 70 en we kwamen binnen de 5 meter tot stilstand omdat we de modder in reden. Op eiden kracht kwamen we er op geen enkele manier meer uit, gelukkig kwam de brandweerwagen nog achter ons en die heeft ons met de lier eruit getrokken. Daarna zijn we maar niet meer van de weg af gegaan, maarja de weg ontstaat vanuit dat punt eigelijk alleen maar uit heel veel kleine rimpels die over de gehele breedte van de weg liggen. We hebben zo'n 120 gereden hierover zodat we er niet zo veel van zoude voelen, op die snelheid zweef je er meer overheen. Aan het einde van dit reservaat kwamen we aan bij de grens van Mauritanië. Om vanuit Mauritanië te vertrekken naar een ander land hoef je niet zo lang te wachtten, we hebben ongeveer een 3 kwartier gewacht en konden weer verder. Om Senegal in te komen moet je echter wel wat langer wachten, we zijn over de rivier heen gereden wat dus de grens aangeeft en daarna bij de duane al het papierwerk gaan regelen. Hier hebben we de auto's geparkeert en kwamen allemaal kinderen en mensen op ons af. Een man wouw mij iets verkopen maar was nogal onhandig bezig, hij wouw mij een ketting laten zien maar hij had er zoveel in de hand dat hij ze niet uit de knoop kreeg. Ik heb hem geholpen met alles uit de knoop te krijgen en als cadeau kreeg ik een van zijn kettingen. Hij had mij ook uitgenodigt om naar zijn winkeltje te komen kijken. Ik ben toen samen met een meid van uit een andere groep naar zijn winkeltje gaan kijken. Zijn winkel was een klein huisje van 3 muren en een opening van 2 bij 2 meter. Hij had allemaal beelden en vanalles daar staan, en hij heeft mij een beetje geleerd om op de afrikaanse trommel te spelen. Hierna hebben we nog met hem mee kunnen eten, zijn familie had hem rijst gemaakt met vis en groente erin. Het smaakte echt lekker en was best pittig. Daarna zijn we weer naar de auto's gegaan en hebben we nog een uurtje ofzo gewacht voordat we door konden rijden. We hebben in het totaal 4 uur aan de grens gestaan voordat we door konden. We zijn toen door gereden richting onze volgende camping de Zebrabar. Het was al helemaal donker toen wij aankwamen en Robin en Rene uit onze groep waren ziek dus hebben zij een huisje gepakt en heeft de rest in een tentje geslapen.
Dag 19. 24-02-2011
Toen ik de zebrabar vanmorge in het licht zag was ik toch wel verrast, overal stonden mooie palmbomen en er was kortbij een klein meertje. Op dit meer zaten allemaal kleine krabben die als je dichterbij kwam meteen de grond in kropen. We hebben zelf ontbijt gemaakt en zijn rond 10u weer vertrokken naar het eindpunt van de Dakar rally. Na ongeveer zo een 280 kilometer te hebben gereden over zowel verhade als onverharde weg waren we aangekomen op het eindpunt van de Dakar rally. Hier sliepen we in een mooi hotel met zwembad voor een klein bedrag. We hebben lekker gegeten en gezwommen en toen zijn we rustig aan gaan slapen.
Dag 20. 25-02-2011
Vanmorgen hebben we lekker uit kunnen slapen, want we hebben vandaag niet veel kilometers die we moeten afleggen dus we hoeven niet vroeg te vertrekken. Ik ben nog even gaan kijken bij het marktje net buiten ons hotel, hier word je bij elke winkel aangesproken en op jouw geroepen dat je naar hun spullen moet komen kijken. Bij sommige winkels krijg je zelfs gewoon armbanden en dergelijke cadeau. Echt lang ben ik hier niet gebleven, toen ik wouw gaan liepen een stuk of 3 mensen mee die nog steeds wat wouden verkopen. Daarna ben ik maar nog even van het zwembad gaan genieten en zijn we rond 3u weer verder gegaan naar een camping kort bij de grens van Gambia. De wegen hier zijn allemaal vreselijk slecht geasvalteerd en er zitten overal kuilen in. Bij onze aankomst op de camping was het nog niet zo laat en zijn we nog even de zee in geweest. Daarna hebben we wat gegeten en zijn we gaan slapen.
Dag 21. 27-02-2011
Vroeg opstaan want we moeten vandaag weer een grens over. We hebben ons gewassen en onze spullen gepakt en zijn vertrokken naar de grens. Het duurde niet lang voordat we daar waren, we hebben al onze papieren weer moeten afgeven om te laten stempelen en zijn gaan wachtten bij de auto, al snel komen er van alle kanten mensen aanlopen met grote schotels op hun hoofd met bananen en pindanootjes. Iedereen wil jouw wat verkopen en als je nee zegt gaan ze harstikke zielig doen. We hebben uiteindelijk dus toch maar wat nootjes gekocht en zijn met veel moeite weer ingestapt omdat ze gewoon voor de deur van onze auto gingen staan en ons tegen hielden om in te stappen. Toen we weg reden wouw een van hun een tas hebben van ons en begon die gewoon uit onze auto proberen te trekken, ze heeft hem niet gekregen. Toen we eindelijk langs de grens waren moesten we nog over de rivier in Gambia met de boot. Het heeft 3 bootritten geduurt om iedereen van Go For Afrika over te krijgen naar de andere kant en inmiddels was het dus alweer donker. Toen zijn we met ons allen naar de laatste bestemming gereden waar wij worden verdeeld over de scholen in Senegal en Gambia. Toen we aankwamen bij de camping stond vrijwel het hele dorp op ons te wachtten en waren muziek aan het maken en aan het dansen en alles. We hebben het gered! Toen iedereen op de camping was aangekomen heeft Jan iedereen nog bedankt en zijn we lekker gaan eten. Daarna hebben we nog even aan tafel gezeten met de drummer die vanavond muziek had gemaakt, hij zei dat hij mij kon leren hoe ik een echte afrikaanse trom maak en wouw mij daar wel mee helpen. Ik verheug me erop om hier alles te ontdekken. Daarna ben ik maar gaan slapen.
Dag 22 - Rustdag. 28-02-2011
Vanmorgen hebben we lekker kunnen uitslapen en hebben we de auto's naar achteren gezet en alle spullen nog eens gesorteerd. De brandweerauto werd ook nog eens schoongemaakt en afgeleverd aan de brandweer van in Gambia. Nadat de Brandweerauto weer weg was ben ik samen met de rest van de groep en een vriend van ons genaamd Ebrima naar een krokodillenboerderij geweest. Hier hadden ze meer dan 40 krokodillen, we hebben zelfs ook nog een paar krokodillen aan kunnen raken. Daarna zijn we nog even bank gereden maar daar konden wij niet pinnen omdat in Gambia alleen maar Visa of Mastercard geaccepteerd word. We zijn dus maar naar ons verblijf genaamt Kairoa Garden gegaan, we zijn daarna even naar een plaatselijke discotheek geweest. Hier zijn we niet zo lang gebleven en maar weer terug gegaan en gaan slapen.
Dag 23. 01-03-2011
Vroeg opstaan want we hebben vandaag een soort van barreldag hier in Gambia. Wij kregen een paar dagen geleden te horen dat wij een presentatie moesten houden vandaag om te laten zien wat wij ervoor gedaan hebben om hier te komen en ook om te bewijzen dat wij niet zo maar een of andere rijke lui zijn die even naar Gambia gaan. De presentatie ging toch nog wel goed en we zijn rond half 2 weer zoiets terug gereden naar Kairoa Garden. Onderweg kwamen we langs de containers van Go For Afrika waar alle computers en dergelijke in staan en hebben een paar computers meegenomen om morgen te testen of ze nog werken. Toen we klaar waren met het werk van vandaag zijn we naar een plaatselijk hotel gegaan waar ze een zwembad hebben. We zijn gewoon op de slippers, in de zwembroek, en met de handoek langs de beveiliging gelopen en zijn lekker gaan zwemmen. Daarna zijn we bij Kairoa Garden gaan eten en lekker gaan slapen.
Dag 24. 02-03-2011
Vanmorgen zijn we weer vroeg opgestaan om de containers uit te gaan laden,
Dag 25. 03-03-2011
Vanmorgen zijn we vroeg opgestaan zodat we op tijd in Senegal zouden zijn. Ons hele team is in de auto's gestapt en snel nog even gaan tanken om daarna naar Baila te rijden. We hebben ongeveer een half uurtje gereden met niet veel afslagen en kwamen bij onze eerste douane controle aan. Hier hebben we de papieren van de auto en paspoorten moeten laten zien en hebben we de douane voorzien van een mooie nieuwe computer om alles wat vlotter en soepeler te laten verlopen. Dit is ook zodat ze ons nog zullen herrinneren als wij hier in die 6 weken weer vaker langs komen rijden. Alle papieren waren gelukkig in orde en we zijn weer verder gereden naar de volgende post. De eerste post is voor het verlaten van het land Gambia, hierna kwamen we bij een post om ons weer in te schrijven bij Senegal. Hier hebben we ook weer al onze papieren moeten laten zien en hebben we weer een computer achter moeten laten voor al het werk wat gemakkelijker te laten verlopen. De derde en laatste post van vandaag was om alle papieren nog een keer na te lopen en alles te controleren. Eenmaal langs alle politieposten zijn we nog een aantal kilometers door kunnen rijden richting Baila. Op meerdere plaatsen op deze weg hadden de soldaten van Senegal de struiken in de berm in brand gestoken, dit is zodat de rebellen zich hier niet meer in kunnen verschuilen om vervolgens een auto te overvallen. Eenmaal in Baila aangekomen zijn we even iets gaan eten op onze verblijfplaats en toen snel doorgereden naar de school waar Robin en ik zullen gaan werken. De school is niet groot en het lokaal waar wij ons werk zullen gaan verrichten al zeker niet. Er staat wel al het een en het ander aan gereedschap maar echt luxe is er niet. Nadat we bij de school zijn geweest zijn we weer doorgereden naar de burgemeester van het dorpje om ons even voor te stellen en daarna naar het andere plaatsje waar ik al moeite mee heb om het uit te spreken laat staan om het te typen. Dit andere plaatsje waar Kay en Ferdy, twee van onze reisgenoten en goede vrienden, les zullen gaan geven in het vak bouwkunde ligt zo een 30 km van Baila af. De weg hiernaartoe maakt het allemaal niet gemakkelijker en daarom duurt de reis naar dit stadje ook nogal lang. De school waar Kay en Ferdie naartoe gaan is in ieder geval een stuk groter dan de school waar Robin en ik zitten. Nadat we allemaal de school gezien hadden zijn we weer terug gereden naar Baila waar we deze nacht zouden slapen. Onderweg hebben Kay en Ferdy weer een lekke band gekregen door de vele gaten in de weg. De band hebben we zo snel mogelijk verwisseld en we zijn weer doorgereden naar Baila om even wat te eten en daarna lekker te gaan slapen.
Dag 26. 04-03-2011
Vanmorgen hebben we enigzins kunnen uislapen en zijn we rustig aan weer terug gegaan naar Gambia. Weer moesten we langs de drie douaneposten en weer hebben we een hele tijd staan wachten hierop. Toen we weer terug waren in Gambia zijn we vooral bezig geweest voor de containers uit te laden. De rest van deze week hebben we ons hiermee bezig gehouden en toen er tijd vrij was zijn we met ons allen naar Kairoa garden gegaan om rustig bij te praten. Omdat Robin zich niet goed voeld word er geregeld dat hij naar huis gaat, hierdoor heb ik ook te hele week eigelijk wel genoeg te doen gehad en het logboek niet zo goed bij kunnen houden.
Dag 29. 08-03-2011
Vandaag zijn we met de hele groep studenten en particulieren naar Senegal gereden naar de school in baila. Hier hebben we al onze gereedschappen uitgeladen en kennis gemaakt met de leraren van onze school. Ook zijn er nog meerdere particulieren bijgekomen die met ons mee zijn gegaan naar Senegal en gisteren ingevlogen zijn. Robin is niet mee naar senegal omdat hij morgen zijn vlucht naar huis heeft vanwege dat hij zich niet goed voelde. Morgen is de eerste les die ik moet gaan geven aan de studenten hier, nerveus ben ik zowiezo maar ik hoop dat ik snel gewent ben en dat alles goed loopt ook nu ik alleen les ga geven. Nadat we vandaag alles klaar hebben gezet op de school zijn we naar onze verblijfplaats in Baila gegaan om te eten. Het eten was echt heelijk, de vrouwen hier weten zeker hoe ze kunnen koken en iedereen is harstikke aardig en niemand heeft hier ooit haast. De beheerder van onze verblijfplaats heet Babou en de particulieren die met ons mee zijn gereden om een weekje met ons mee te brengen konnen hem al en hebben t-shirts meegenomen met zijn naam erop. We zijn rond 11u gaan slapen omdat morgen de grote dag is.
Dag 30. 09-03-2011
Vanmorgen zijn we om 7u opgestaan en hebben ons ontbijt gehad en vertrokken naar de school. Een deel van onze groep is naar het andere dorpje gegaan om daar op een school les te geven en lesmateriaal achter te laten. Eenmaal op de school aangekomen stonden er 24 studenten op mij te wachten, hier schrok ik natuurlijk wel een beetje van omdat mij verteld was dat ik les zou gaan geven aan een groep van niet groter dan 10 man. We hebben meteen metaaltechniek aan het werk gezet op onze school om een velg op een standaard te lassen voor de slang van de compressor die zo maar wat op de grond rondslingerde. voor de rest hebben we nog even naar een versnellingsbak gekeken en heb ik het een en het ander uitgelegt. Omdat niemand daar verwachte dat ik alleen zou komen hadden we even een gesprek met de leraren enzo om de groep wat kleiner te maken en te kijken hoe we alles wat soepeler kunnen laten draaien. Allereerst wil ik het lokaal in orde maken en alles goed ordenen zodat er fatsoendelijk gewerkt kan worden. Rond 11u was er een pauze en daarna hebben we nog een paar kleine handelingen gedaan met de leerlingen en was de dag alweer voorbij rond 1u. Toen zijn we weer terug gegaan naar onze verblijfplaats en hebben we een hangmat opgehangen en een bbqtje neergezet. Daarna zijn we weer wat gaan eten en hebben we wat bijgepraat over wat iedereen gedaan had vandaag en zijn we gaan slapen.
Dag 31. 10-03-2011
Vanmorgen zijn we weer vroeg opgestaan en naar de school vertrokken. Eenmaal op de school was ik van plan om aan de ambulance te beginnen en het onderhoudsproces door te nemen. Dit was enkel niet het idee van Mr. Sane en toen ben ik maar de berekeningen van een versnellingsbak gaan uitleggen, en een versnellingsbak zo te bewerken zodat iedereen het verschil kan zien tussen de ingaande en uitgaande as van de versnellingsbak. Tijdens de pauze rond 11u heb ik een voetbal opgepompt en zijn we met de hele klas gaan voetballen. Daarna zijn we weer verder gegaan aan de vernellingsbakken. Toen we weer klaar waren met de school ben ik samen met Bas naar het andere dorp gegaan waar twee vrienden van mij zitten. Toen we het stadje in kwamen gereden zijn we meteen naar de school toe gegaan waar Kay en Ferdie les geven. Wij wisten niet waar Kay en Ferdie verbleven dus zijn we dat op de school gaan vragen en hebben zij hun opgebeld en binnen een half uurtje stonden Kay en Ferdie voor de deur. We zijn toen met ons vieren met de twee auto's naar het hotel van Kay en Ferdie gereden. Het hotel zag er niet verkeerd uit en toen we klaar waren met de rondleiding zijn we te voet vertrokken naar het centrum van het dorpje. Het ging niet ech volgens plan en we waren helemaal de weg kwijt opweg naar het centrum. Na anderhalf uur ofzo waren we eindelijk in het centrum en hebben we wat gedronken en bij het tankstation wat te eten gekocht en zijn we weer terug gelopen naar de auto's. We hebben meteen onze auto gepakt en zijn terug gereden richting Baila omdat er een avondklok is van 7u 's avonds. Toen we weer in Baila kwamen hebben we lekker kunnen eten en zijn we daarna samen met Franky-Paul en Abbas thee gaan drinken. Hier nemen ze zich veel meer moeite voor het maken van thee dan bij ons thuis en duurt het dus ook een stuk langer, maar het smaakt wel allemaal lekker.
Dag 32. 11-03-2011
Na de school van vandaag zijn we al onze spullen gaan pakken omdat we vandaag weer terug rijden naar Gambia. Voor Bas en zijn ouders is het de laatste keer dat ze in Baila zijn dus laten ze het een en het ander aan kleren achter en nemen we allemaal afscheid van Babou, de beheerder van het compartiment en de rest. De reis terug naar Gambia ging goed en de douane was niet lastig omdat ze ons allemaal nog konden. Toen we weer in Gambia waren zijn we meteen iets gaan eten en daarna doorgereden naar Kairoh Garden waar we al onze vrienden weer ontmoet hebben die in Gambia les geven. We hebben nog lang doorgepraat met ons allen en zijn vrij laat naar bed gegaan.
Dag 33. 12-03-2011
Vanmorgen hebben we lekker kunnen uitslapen en zijn we 's middags naar een hotel gegaan genaamt Senegambia om daar een lekkere duik te nemen in hun zwembad. We hebben vrijwel de hele dag bij het zwembad en aan het strand gezeten en zijn daarna iets gaan eten en op stap gegaan naar de plaatselijke discotheken. Toen we bij de discotheek binnen kwamen stond er na een uurtje alleen nog maar afrikaanse muziek op. We hebben gewoon lekker meegedaan met alle afrikanen en geleerd hoe je Afrikaans moet dansen. We zijn daarna lekker gaan slapen bij Kairoh Garden.
Dag 34. 13-03-2011
Vanmorgen zijn Bas en ik toch weer vroeg opgestaan omdat we met Kay en Ferdie hadden afgesproken om naar een snakefarm te gaan. We zijn met ons vieren en nog een werknemer van Kairoh garden en een dorpeling naar de snakefarm gereden zodat zij ons konden vertellen waar het was en ons makkelijker door de politieposten konden krijgen. Bij de Snakefarm kregen we met ons allen een rondleiding en kregen we meteen een paar kleine slangen in onze handen geduwd, deze waren niet giftig en leken redelijk tam. Daarna zijn we nog bij meerdere dieren geweest en kregen we python's in de handen geduwd en daarna hebben we met drie man een python van 3 meter lang opgetilt. We hebben ook schildpadden van anderhalve meter lang gezien en gekko's, kameleon's, krokodillen en nog veel meer. De snakefarm was zeker de moeite waard en daarna zijn we ook weer terug gegaan naar Kairoh Garden waar we afscheid genomen hebben van Kay en Ferdie die weer terug naar Senegal gingen voor hun school en zijn wij het 's middag's naar het zwembad bij het hotel gegaan. Daarna hebben Bas en ik samen met zijn ouders en Anne en Pleun lekker gegeten bij een tent die Ali Babba heet. Het eten was heerlijk en we zijn direct daarna naar het vliegveld gegaan omdat Bas en zijn ouders naar huis gingen. Ze hebben alledrie ingecheckt en zijn daarna samen met ons nog even wat gaan drinken en na een uurtje ofzo zijn we naar het vliegtuig kunnen gaan om terug te vliegen naar Brussel. Ik reed in hun auto terug naar ons verblijf en Anne en Pleun zijn met hun eigen auto achter mij aangereden om weer lekker te gaan slapen bij Kairoh Garden.
Dag 35. 14-03-2011
Vanmorgen ben ik tegelijkertijd met Rob opgestaan omdat ik samen met hem had afgesproken om vandaag naar wat scholen te gaan kijken. Ik ben rond 10u samen met Rob en Maurice naar de scholen vertrokken en we zijn wat op die scholen gaan rondkijken en hebben de leerlingen ontmoet en gevraagd hoe dat zij het vonden op die school. Iedereen was harstikke aardig en was blij om met mij te kunnen praten en om mij iets te vertellen over wat hij deed hier op zijn school. Nadat we op deze ene school zijn geweest van het GTTI zijn we verder gerden naar de andere school van het GTTI. Dit is een van de grootste scholen hier in Gambia en ziet er ook redelijk verzorgt uit. Alle leerlingen zijn wederom harstikke vriendelijk en hebben het allemaal naar hun zin. Na de middag zijn Rob en Maurice naar Kairoh Garden terug gereden en ben ik met mijn auto doorgerden naar de werkplaats van een man die ik ontmoet heb, deze man heet Daniel en hij is in Nederland zelfs al eens op tv geweest vanwegen het verhaal van een jonge vrouw die kanker had en bij hem een urn had laten maken van hout. Ik vind het heel mooi wat ze hier allemaal maken van hout en hoe ze het maken. Ik heb een paar gereedschappen voor ze meegenomen en hun gevraagd of ze tegen een leuke prijs een mooi kunstwerk voor mij kunnen maken. Ze vonden het allemaal goed en ze wouden allemaal maar al te graag hun werk laten zien. Ik kreeg aangeboden om hun eens een keer te komen helpen en ook zelf iets met hout te gaan maken daar. Mij lijkt dit zeker een goed idee en ik ben dan ook echt van plan om hier terug te komen om samen met deze mannen een mooi kunstwerk te maken. Nadat ik toch wel een tijdje bij deze houtbewerking zat en samen met de mannen hier gezellig wat gepraat heb ben ik terug gereden naar Kairoh Garden waarna ik samen met Rob en Maurice bij Alhadji ben gaan eten. Alhadji is een ander Compartement een staat verder dan Kairoh Garden en daar zitten ook studenten van Go For Afrika. Het eten heeft allemaal lekker gesmaakt en we zijn daarna weer lekker gaan slapen.
Dag 36. 15-03-2011
Vanmorgen heb ik tot half 9 kunnen uitslapen en ben ik rond 10u naar voren gelopen omdat ik een afspraak gemaakt heb met een vriend van mij genaamt Ebrima om samen een Jembee te maken. Rond half 11 was Ebrima bij Kairoh Garden en zijn we samen naar zijn dorp gegaan, Hij heeft me voorgesteld aan zijn vrienden en toen zijn we samen met een vriend van Ebrima, hemzelf en ik naar Ebrima's huis gereden waar hij de Jembee's heeft staan. Hij heeft mij zijn verzameling Jembee's laten zien en vanalles uitgelegd erover. Toen zijn we samen de Jembee van Cyriel af gaan maken die hij besteld had bij Ebrima. Deze Jembee is voor de zoon van Cyriel en ik heb meegeholpen met het halen van het leer en het touw en het spannen van het leer over de Jembee. Ik ga proberen om een ander verslag bij te houden over hoe dat een Jembee gemaakt moet worden. Nadat we het leer op de Jembee gespannen hadden hebben we te eten gekregen van de moeder van Ebrima en ben ik daarna naar Kairoh Garden terug gegaan. Bij Kairoh Garden ben ik samen met Rob eten gaan maken van mijn eigen voorraad, we hebben lekkere pasta met tomatensaus gegeten. Tijdens het eten kwam Albert langs om te vragen of ik vanavond misschien zin had om naar hun compartiment te komen en samen met de rest van Go For Afrika bij een kampvuur te zitten en een pilsje te drinken. Ik heb een van mijn vrienden van Kairoh Garden meegenomen genaamd Balla en ben samen met hem naar het andere compartiment naar het kampvuur gegaan. We hebben met z'n allen rond het kampvuur gezeten en Balla heeft nog wat op de Jembee gespeeld en daarna zijn we terug naar Kairoh Garden gegaan om te gaan slapen.
Dag 37. 16-03-2011
Vanmorgen heb ik met Ebrima gebeld en afgesproken om hem bij het Senegambia hotel te ontmoeten, vanuit daar zijn we samen op weg gegaan naar de plaats waar mijn Jembee uit het hout gesneden word. De klomp hout die ik gisteren gekocht heb is al ver op weg om een mooie Jembee te worden en het hout is bijna klaar voor het leer eroverheen te trekken. Ik heb bij deze zelefde mensen die mijn hout bewerken nog een mooi beeld besteld die zij voor mijn ouders gaan maken. Nadat we bij het houtwerk zijn geweest zijn we samen naar de leraar gegaan die Ebrima heeft geleerd om Jembee te spelen. Na een kwartiertje rijden kwamen we aan in het dorpje Aotu waar de leraar van Ebrima genaamd Abdulie Faie mij wat Jembee lessen gegeven heeft en ik nog meer vrienden van Ebrima ontmoet heb. Ik heb ontdekt dat er twee soorten Jembee's zijn maar dat leg ik allemaal uit in mijn andere verslag. Vanuit het dorpje Aotu zijn we verder gegaan naar de markt in Serrekunda om de 3 ijzeren ringen en het touw te halen voor het spannen van het leer over mijn Jembee. We hadden al snel iets gevonden en we moeten een andere keer terug komen voor de ijzeren ringen om ze op maat te maken voor mijn Jembee. Hierna zijn we doorgereden naar het dorpje Chulistown waar Ebrima en zijn vrienden altijd samen komen om te relaxen, ik heb een paar kunstwerken kunnen zien van Ebrima en zijn vriend Dudu en nog 3 anderen waarvan ik de naam niet meer weet. We hebben hier een uurtje zitten thee drinken en wat gepraat over de kunst die zij maken en daarna zijn we weer terug gegaan naar Serrekunda waar de mensen al weer een stuk waren opgeschoten met het maken van mijn Jembee. Ik heb vanmorgen aan hun gevraagd om een kunstwerk voor mijn ouders te maken en zelfs dat hadden ze al bijna af. Ik vind het gewoonweg schitterend om te zien hoe deze mannen al het hout bewerken en zo de mooiste beelden en kunstwerken maken. Ik heb Ebrima en Dudu afgezet en ben weer terug gereden naar Kairoh Garden.
Dag 38. 17-03-2011
Vanmorgen heb ik Ebrima bij de houtbewerkers ontmoet in Serrekunda, Ebrima had de Jembee voor de zoon van Cyriel bij zich en die hebben we laten bewerken en zelf ook meegeholpen met het hele proces. We hebben mooie vormen uitgekapt op de zijkant van de Jembee en de naam van het zoontje van Cyriel erop gezet. Daarna hebben we alles opgeschuurt en met zwarte verf alles nagetrokken. Toen alle tekeningen zwart waren hebben we de Jembee zelf ook nog een andere kleur gegeven. Hiermee hebben we de Jembee helemaal afgemaakt en kreeg ik het beeldje wat ik voor mijn ouders besteld had te zien. Het beeld is helemaal glad geschuurt en heeft ook een ander kleurtje gekregen dan normaal. Al het werk dat de mannen hier maken vind ik gewoon schitterend omdat je merkt dat ze het harstikke goed kunnen en ook trots zijn op elk werk dat ze maken. Nadat we de Jembee en het beeldje meegenomen hadden zijn we naar het huisje gegaan waar de vrienden van Ebrima zitten en hebben we het touw voor mijn Jembee opgehaald. Daarna zijn we naar het huis van Ebrima gegaan en heb ik les gehad in het bespelen van een Jembee. En ze hebben me laten zien hoe je een ''Talking Drum'' maakt. Omdat mijn Jembee ook decoratie op de zijkant krijgt en dat gedaan word door een van de vrienden van Ebrima is de Jembee nu niet bij hem thuis maar heeft een ander die meegenomen. De Jembee staat nu echter wel een heel eind weg van het huis van Ebrima en we zijn dus maar met de auto naar de Jembee toe gereden om te zien hoe het ermee was. Toen we daar aankwamen bleek er een feest te zijn waar de vrienden van Ebrima moesten spelen en daarom dus ook dat zei de Jembee niet konden brengen. Ik heb hier tussen het hele dorp genoten van het optreden van de vrienden van Ebrrima. Ik ben daarna naar Kairoh Garden terug gegaan, maar onderweg kwam ik een politiepost tegen die mij om mijn papieren vroeg. Ik had mijn papieren jammer genoeg nog bij Kairoh Garden liggen, dus is mijn rijbewijs in beslag genomen en ben ik de papieren gaan halen en weer terug gereden om alles te laten controleren. De politie agent die mijn rijbewijs had was echter alweer weg naar het politiebureau en ik zou daar heen moeten gaan om mijn rijbewijs terug te krijgen. Ik ben dus maar naar het politiebureau gereden en heb al mijn papieren laten zien en mijn rijbewijs weer terug gekregen. Daarna ben ik doorgereden naar het andere compartiment waar ik zou gaan eten en zou gaan praten met Jan. Toen ik aan kwam had iedereen al gegeten en zaten alleen Jan en Rob nog aan de tafel. Ik heb gelukkig wel nog te eten gekregen en heb onder het eten met Jan gepraat en hem verteld dat ik van plan ben om naar huis te vertrekken. Jan heeft mij vervolgens hierop verteld dat ik als ik naar huis ga alle 10 de weken die eigelijk geplant waren voor de stage moet gaan inhalen. Kortom, de 6 weken die ik hier nu zit en alle dingen die ik heb gedaan voor de bevolking en de auto die ik hierheen gebracht heb is niks waard. Ik word hiermee dus weer flink mee voor het blok gezet en het voelt echt als weer een steek in mijn rug. Ik ben Afrika helemaal zat op deze manier. Als ik voor mijn gevoel moet beslissen zou ik zo snel als mogelijk naar huis willen gaan. Als ik echter van mijn verstand uit zou moeten gaan zou ik hier nog beter 4 weken moeten gaan zitten en mijn stage afmaken. Ik heb het thuisfront en mijn vriendin al allemaal verteld dat ik van plan ben om naar huis te komen en mijn vriendin is natuurlijk enthousiast om mij weer te zien en ik verheug me ook op het moment dat ik weer thuis ben en haar zie. Ik heb deze week als rust gepakt omdat ik vorige week helemaal in de knoop zat met wat ik moest doen en niet meer wist wat te doen. Nu gaat het na deze paar dagen dat ik alleen door Afrika ben aan het rijden en met Ebrima een Jembee ben aan't maken al een stuk beter maar nu ik dit te horen krijg voel ik me nog slechter dan dat ik eerst deed. Ik ben na een half uurtje nadenken en praten met Rob terug gegaan naar Jan en met hem overlegd over de situatie en hem verteld hoe ik me voel hierbij. Ik voel me hier in afrika niet meer gelukkig en denk dat dat de eerste prioriteit is, ik wil namelijk mijn leven leven omdat ik het wil niet omdat ik het moet. Ik heb met Jan afgesproken dat ik hem morgevroeg zou laten weten of ik naar huis wil ja of nee en ben met een gerust hart kunnen gaan slapen.
Dag 39. 18-03-2011
Vanmorgen ben ik samen met rob om half 9 naar Jan gegaan en heb ik hem verteld dat ik liever naar huis ga op dit moment. Jan en Rob konden beiden mijn beslissing waarderen en ik voel me nu een stuk beter nu ik weer een pak van mijn schouders af heb. De rest van de dag heb ik met Ebrima afgesproken en hebben we aan de Jembee gewerkt. Ebrima gaat volgende week zondag trouwen en wil dat ik zijn aanstaande vrouw ontmoet, dit hebben we voor maandag op de planning vlak voordat we naar Kairoh Garden gaan voor een klein feest te geven voor mijn vertrek. De jembee is bijna af, het enigste wat we nog moeten doen is een zak maken voor de jembee mee te kunnen vervoeren, en een tas voor de kleine Jembee voor de zoon van Cyriel. Ik ben rond 5u weer terug naar Kairoh Garden gereden en kwam daar Kay en Ferdie tegen die net terug waren van Senegal. We hebben wat bijgepraat en ik ben blij dat Kay en Ferdie weer terug zijn in Gambia omdat ik anders helemaal alleen zat dit weekend. We zijn meteen vanavond op stap gegaan.
Dag 40. 19-03-2011
Vanmorgen heb ik met een van de vrouwen van Kairoh Garden afgesproken om samen met haar naar de markt in Serrekunda te gaan om wat souveniers te halen en voor haar een tas. We zijn samen met de Pajero naar Serrekunda gereden en hebben de auto kortbij de markt kunnen parkeren. De markt lijkt in het eerste opzicht niet groot omdat het eigelijk een straat is, maar als je echter verder kijkt zie je dat de markt zich in het gebouw aan de zeikant van de straat bevind. De vrouw van Kairoh Garden wis dit natuurlijk en we zijn meteen naar binnen gelopen. Het was zo een groot doolhof met kraampjes van kleren eten sierraden en noem maar op dat zelfs de vrouw van Kairoh Garden soms de weg kwijt was. We hebben voor haar een leuke tas gevonden en ik heb wat leuke souveniertjes mee kunnen nemen voor thuis. Daarna heb ik haar weer terug gebracht naar Kairoh Garden en ben ik naar Senegambia terug gegaan om Kay en Ferdie te ontmoeten. Ik had hun auto al snel zien staan maar ik vond hunzelf niet, na een half uur rondgekeken te hebben heb ik maar besloten om terug te gaan naar Kairoh Garden. Na het avondeten kwamen Kay en Ferdie weer terug en zijn we weer naar Senegambia gegaan om even wat te drinke. Daarna zijn we weer terug gegaan naar Kairoh Garden en zijn we gaan slapen.
Dag 41. 20-03-2011
Vanmorgen ben ik redelijk laat opgestaan en heb ik al mijn spullen die ik nog nodig had uit de Pajero gepakt omdat die naar een school in Ziguenshaw gaat en als lesmateriaal gebruikt gaat worden. Kay en Ferdie zouden de Pajero dus meenemen naar Senegal terug en zijn dus rond 2u vertrokken. De rest van de middag heb ik mijn spullen allemaal bij mekaar geraapt en alles gesorteerd. Daarna heb ik zelf eten gemaakt en ben ik op tijd gaan slapen.
Dag 42. 21-03-2011
Vanmorgen had ik tegen de middag weer met Ebrima afgesproken om de Jembee helemaal af te maken en om zijn vrouw te ontmoeten waarmee hij komende zondag gaat trouwen. Omdat ik de Pajero nu niet meer had heb ik de Landrover gekregen waarmee dat Wim Buijsen naar Afrika gereden is. Het enige probleem aan dit hele plan is dat ik niet de juiste sleutels van de auto heb en dus geen vervoer heb voor vandaag. Gelukkig was dit snel geregeld en had ik na de middag de sleutels gekregen van medestudenten die de sleutels mee hadden genomen van Senegal. Ik heb meteen met Ebrima gebeld en ben naar het huis van Dudu gegaan om hun te ontmoeten en daar kwam ik erachter dat de tassen voor de twee Jembee's al klaar waren en we voor de rest van de dag alleen nog maar naar de vrouw van Ebrima zouden gaan. Onderweg naar het huis van de vrouw van Ebrima kwam ik langs een politiepost en moest de verzekeringspapieren laten zien, deze zijn juist vandaag om 17:00 niet meer geldig en wij kwamen langs de politiepost rond 17:30. De auto, verzekeringspapieren en mijn rijbewijs is allemaal in beslag genomen en we zijn dus maar met taxi's terug gegaan naar Kairoh Garden. Vanaf hier hebben we de beheerder van een ander compartiment gebeld en hij zou alles regelen. Wij zijn begonnen met een kampvuur en hebben een leuk feest gemaakt met Ebrima en zijn vrienden die kwamen spelen op de Jembee, Balla en zijn vrienden kwamen op de jembee spelen, en van een ander compartiment zijn ook nog jembeespelers gekomen. We hebben een leuke avond gehad en Mohammed, een van de werknemers van kairoh Garden heeft vanavond voor de eerste keer in Kairoh Garden zijn dansmoves laten zien. aan het eind van de avond kwam de eigenaar van het andere compartiment aangereden in de Landrover met de verzekeringspapieren en mijn rijbewijs. Het is een hele geruststelling om te weten dat alles weer in orde is.
Dag 43. 22-03-2011
Vandaag is de dag dat ik weer terug naar huis vlieg, ik heb lekker uitgeslapen en ben daarna een omelet gaan maken. Daarna heb ik rustig aan alle spullen ingepakt en ben ik vrijwel de hele dag bij de werknemers van Kairoh Garden op bezoek geweest. Aan het eind van de dag heb ik van iedereen afscheid genomen en heeft Wouter mij naar het vliegveld gebracht waar ik mijn spullen uit mijn tassen moest hergroeperen omdat de handbagage te zwaar was. Alles was uiteindelijk op het juiste gewicht en ik ben doorgelopen naar de douane waar mijn handbagage gecontroleerd werd. De bagage werd wel gecontroleerd ja maar bij elk voorwerp wat ze zagen wat ze interessant vonden vragen ze weer of ze het misschien mogen hebben. Daarna heb ik nog een uurtje ofzo gewacht op de bus naar het vliegtuig. Vanuit de bus ben ik het vliegtuig in gestapt en was ik op weg naar huis.